حوادث ناگوار جاده ای سیستان و بلوچستان پایانی ندارند…!!!

اختصاصی بلوچ پرس-متاسفانه بی تدبیری، بی کفایتی، بی لیاقتی و بی احتیاطی بر همه جا سایه افکنده است، به اندازه ای ضعف دست اندرکاران نمایان است که همه مردم از سوء مدیریت می نالند و سیستم بوروکراسی اداری و کاغذ بازی و بی اعتباری به جایی رسیده است که یک پل شکسته با دو دهنه در جاده های اصلی تا ۵ سال به سرانجام نمی رسد، حکایت و مشکلات جاده های فرعی و روستایی و … که اصلا قابل طرح نیستند.

روزی نیست که در گوشه و کنار استان سیستان و بلوچستان جان عده ای به دلیل تصادفات دلخراش گرفته نشود، مردم و دولتمردان شریک این حوادث می باشند و این سال ها چنان جان باختن و پرپر شدن انسان ها عادی شده است که قلب هیچ کس آزرده نمی شود گویی که تقدیر این بوده و برای درمان آن نسخه ای وجود ندارد.

با بی تدبیری ارزش پول ملی را تنزل داده اند و خزانه از بودجه تهی شده و مسئولان توان اصلاح و توسعه زیر ساخت های جاده ای را ندارند و فقط به تولید ارابه های مرگ و جاده های نا ایمن مشغول هستند و همچنین با عقل و خرد و فهم خویش واردات خودروهای با کیفیت جهان را تحریم خودی کرده اند تا مردم به استفاده از تولیدات داخلی بنجل و غیر استاندارد شبیه به یک حلبی مجبور شوند و چاره ای جز خرید آن نداشته باشند، از طرفی هیچ نظارت و کنترلی بر ترددهای جاده ای وجود ندارد و جرایم رانندگی حکم تسویه حساب شخصی دارند و هیچ آثار بازدارنده ای ندارند و هیچ گاه شاهد نیستیم که هدف از جرایم رانندگی اصلاح فرهنگ و بهبود نارسایی ها باشد و مردم و ناظران همه برای دور زدن قانون هنرمندان ماهری شده اند و در نهایت جان انسان در کشور ما بی ارزش شده است.

هر روز طفلان معصوم به اتفاق پدر و مادر در داخل حلبی ها نسخه پیچ می شوند اما قلب هیچ کس به درد نمی آید و عزمی برای تغییر و بهبود وجود ندارد، مشابه این حادثه در هر کجای کره زمین اتفاق بیفتد مردم به خود می آیند و حاکمیت را چنان می پیچانند که برای حقوق انسان ها ارزش قائل شوند اما دریغ که در کشور ما مردم مظلوم و بی دفاع هستند و حاکمیت و مسئولان گوش شان به هیچ کس بدهکار نیست.

در حالی که در خیلی از کشورهای دنیا مسئولان حکومتی با هر حادثه ای به دنبال همه فرضیات می روند و با علوم و فنون جدید سعی در خشکاندن ریشه آن می کنند و چنانچه تکرار شود خیلی ها استعفا می دهند و با عذرخواهی از خدمت به مردم مرخص می شوند اما مدیران نخبه، شایسته و … ما فقط به ماندگاری می اندیشند و مدام کمبودها و نارسایی ها را به ناکجا آباد ارجاع می دهند.

بی فرهنگی هم بر همه جا مسلط شده و متاسفانه در هر حادثه ناگواری یک بد اخلاقی جدید ظهور کرده و آن انتشار عکس و فیلم از قربانیان حادثه است که قلب هر انسان و خصوصا خانواده ها و نزدیکان را جریحه دار می کند، آنچه که با هر حادثه ای در جامعه جاری و ساری است حضور تیم های امدادی و اورژانس و در نهایت پلیس راهنمایی برای تهیه کروکی و در نهایت تحویل اجساد به خانواده و کفن و دفن و تبادل چند پیام تسلیت و مراسم پرسه است، بعد از آن همه چیز به فراموشی سپرده می شود و نهادی برای بررسی حوادث و ریشه یابی و شناسایی مقصرین و برخورد با آن ها وجود ندارد.

متاسفانه پس از سال ها این سریال تکراری پایانی ندارد و همچنان مردم از حوادث مکرر عبرت نمی گیرند و مسئولان از خواب بیدار نمی شوند و هیچ کسی در کشور مسئول ریشه یابی این حوادث تلخ و ناگوار و تکان دهنده نیست.

باید بدانیم اثرات روحی و روانی این نوع حوادث سال ها بر جامعه سنگینی می کند و خسارات فراوانی وارد می کند اما دریغ که با نگاه سطحی از آن ها عبور می کنیم و به عمق آن وارد نمی شویم و همه چیز را به تقدیر گره می زنیم و ضمیر خود را قانع می کنیم و خاطرمان را تسلی می دهیم به همین دلیل رتبه اول و گاها دوم جهانی در حوادث جاده ای و تلفات انسانی جهان را تصاحب کرده ایم و از چین و روسیه و هند و … که جمعیت شان چندین برابر ماست پیشی گرفته ایم.

دردمندی از دیار محرومان و مظلومان-۲۲ بهمن ماه ۱۴۰۰