اقتصاد ضعیف خانواده های بلوچ و لباسهای میلیونی زنان بلوچ

یاسر کرد-آنچه زمینه ساز نوشتن این یاداشت شده است به قهقرا رفتن و اسباب زحمت شدن این هنر برای خانواده های بلوچ است بطوریکه سر و صدای خیلی ها را در آورده است . مساله از اینجا شروع شده است که در حال حاضر قیمت یک دست لباس زن بلوچ از درآمد متوسط خانواده بلوچ بیشتر شده است!!!
یک حساب سر انگشتی نشان می دهد  که حداقل زی استون در منطقه سرحد از ۱۰۰ هزار تومان شروع شده و به بیش از ۲ میلیون می رسد و لباس هم از ۷۰ هزار تومان شروع شده و به لباسهایی با قیمت ۱ میلیون پانصد هزار تومان ختم شود . چادر هم به قیمت ۲۵۰ هزار تومان رسیده است .یعنی یک لباس گرانقیمت به بیش از سه میلیون تومان رسیده است!!!!
متاسفانه بدلیل مد و چشم همچشمی،  خرید لباسهای گران قیمت طبقات مختلف درآمدی را  در نوردیده و در مسابقه ای بی حاصل درآمدهای اندک خانواده های بلوچ را که می توانست صرف شکوفایی استعدادهای فرزندان آنها شده و یا به کیفیت زندگی آنها کمک کند را می بلعد . سو تغذیه و انواع بیماریهای انگلی در میان کودکان بلوچ شایع است اما خانمهای بلوچ حاضر نیستند از این لباسهای گرانقیمت خویش به نفع کیفیت بهتر زندگی خود و فرزندانشان  بگذرند.
جالبتر اینکه بعد  با یک حساب شر انگشتی  بعد از محاسبه تخمینی زنان بلوچ در سطح استان ، به رقم ۵۰۰میلیارد تومانی رسیدم که زنان بلوچ استان برای خرید لباسهای بی کیفیت چینی -که عده ای تاجر سودجو آنها را با نامهای اغوا کننده وارد کشور می کنند و با ۱۰ الی ۲۰ یرابری به زنان بلوچ می فروشند- و زی استونهای که بخش زیادی از آنها در افغانسنان تولید می شوند ؛ می پردازند!!
اگر این رقم در اقتصاد  استان بکار می افتاد دل نگران نمی شدیم چرا که از قبل این حجم از سرمایه در گردش  اشتغال زیادی ایجاد می شد اما متاسفانه این رقم کلان صرف ایجاد اشتغال برای چینی ها و افغانیها می شود.
نکته دیگر اینکه در عروسی ها شاهد اوج اسراف مالیخولیایی زنان و دختران بلوچ هستیم . به شخصه  شاهد این بودم که اعضای یک خانواده ۱۰ نفره بیش از ۱۳ میلیون تومان صرف خرید لباس برای لباسهای مجلسی  در یک عروسی کردند ، که با خودم وقتی یه حساب کتاب نشستم دیدم می شد با این پولها یک کسب و کار راه انداخت و مثلا  یک شرکت تعاونی را با ۱۰ عضو با  ۱۳ میلیون سرمایه راه انداخت .این مثالی کوچکی از عمق فاجعه ای است که خانواده های بلوچ را در بر گرفته است.بدتر اینکه زنانی را که در این مسابقه شرکت نمی کنند را یا دیده  تحقیر می نگرند .
کلام آخر:  بیایید با آگاهی و اطلاع رسانی نگاه  خانواده های بلوچ و زنان بلوچ را متوجه ارزشهای متعالی تر و بالاتر معطوف کنیم  و به یاد داشته باشیم که عمر یک لباس در بهترین حالت کمتر از چند ماه است اما سرمایه گذاری بر روی فرزندان و یا کسب و کار و یا …. می تواند ما را از این شرایط نامناسب که در آن گیر افتاده ایم نجات دهد و شرایط بهتری را برای خانواده و سرزمینمان رقم بزند .